Mit 1: Dziewczynki nie mają ADHD
Dziewczynki równie często maja zespół nadpobudliwości psychoruchowej. W przeciwieństwie do chłopców, u których zwykle dominującą rolę odgrywają objawy nadpobudliwości, u dziewcząt częściej przeważają zaburzenia koncentracji.
Mit 2: Złe rodzicielstwo powoduje ADHD
Niektórzy z dorosłych pacjentów z ADHD przyprowadzają swoich rodziców na wizyty. Podczas tych sesji rodzice dzielą się poczuciem winy, żałując, że nie mogli zrobić więcej, aby pomóc dziecku odnieść sukces i kontrolować objawy. Często wynika to z mitu, że „złe rodzicielstwo” powoduje ADHD. Ale faktem jest, że tak nie jest.
Mit 3: Osoby z ADHD są leniwe
Osoby z ADHD zwykle potrzebują więcej przypomnień, aby coś zrobić – zwłaszcza czynności, które wymagają stałego wysiłku umysłowego. Objawy ADHD mogą objawiać się brakiem zainteresowania, dezorganizacją i brakiem motywacji, chyba że jest to związane z aktywnością, którą naprawdę lubią – dlatego można to pomylić z lenistwem.
Mit 4: Posiadanie ADHD „nie jest takie poważne”
Chociaż ADHD nie zagraża życiu, może mieć poważne konsekwencje dla ogólnej jakości życia danej osoby. W porównaniu z populacją ogólną, osoby z ADHD częściej odczuwają niepokój i zaburzenia nastroju. Osobom z ADHD trudno jest nadążyć za obowiązkami zawodowymi, co może odbić się na ich życiu osobistym. Mogą potrzebować więcej czasu na wykonanie zadań, aby się rozwijać.
Mit 5: ADHD nie jest prwdziwym zaburzeniem
Badania wykazały różnice między mózgiem z ADHD a mózgiem bez niego, a także różnice w działaniu substancji chemicznych w mózgu, takich jak dopamina, norepinefryna i glutaminian. Części mózgu odpowiedzialne za ADHD odgrywają ważną rolę w naszych „funkcjach wykonawczych”, takich jak planowanie, organizowanie i inicjowanie zadań.
