Stan lękowy to reakcja ciała i umysłu na sytuacje nieznane, niebezpieczne lub wywołujące stres. Tysiące lat temu człowiek każdego dnia musiał stawiać czoła licznym niebezpieczeństwom. Człowiek potrzebował czegoś, co zapewni mu bezpieczeństwo i pozwoli zareagować szybko by uniknąć zranienia czy ukąszenia. Czymś takim jest lęk.
Kiedy odczuwamy lęk, mózg aktywizuje układ nerwowy do produkcji adrenaliny i kortyzolu (hormonów stresu). One przygotowują organizm do walki lub ucieczki. Ich pojawienie się w krwiobiegu gwarantuje szybką reakcję organizmu. Pod wpływem adrenaliny I kortyzolu nasze ciało ma napięte mięśnie, serce bije szybciej, ciśnienie krwi jest wyższe. Pocimy się, aby zachować właściwą temperaturę ciała. Jesteśmy gotowi szybko biec lub zmierzyć się z zagrożeniem. To reakcje kluczowe dla naszego życia i przetrwania.
Kiedy niebezpieczeństwo mija, system nerwowy powraca do stanu spoczynku. Jednak w sytuacji kiedy odczuwamy ciągły stan lęku układ nerwowy nie odpoczywa tylko dalej kontynuuje produkcję hormonów stresu.
Stan lękowy osłabia komunikację z korą przedczołową, która jest odpowiedzialna za podejmowanie logicznych i racjonalnych decyzji. Kora przedczołowa pomaga również w rozwiązywaniu problemów.
W ciągu tysięcy lat ze środowiska człowieka zniknęły zagrożenia towarzyszące naszym przodkom. Mimo to organizm reaguje na nie tak jak dawniej – szykuje się do walki i ucieczki. Reaguje gwałtownie, nawet gdy tego zagrożenia nie ma lub z racjonalnego punktu widzenia jest ono minimalne.
